دانلود رایگان کتاب صوتی مقام رسمی

کتاب صوتی مقام رسمی داستانی جذاب و شنیدنی از ویلیام سامرست موآم یکی از معروف‌ترین نویسندگان و نمایش‌نامه‌نویسان انگلیسی است.

لوئیس ریمایر با شماره 68763 به اتهام قتل همسرش، دوره‌ی دوازده‌ ساله محکومیتش را در زندان سن لورن دو مارونی، ندامتگاه بزرگی در گینه‌ی فرانسه می‌گذراند. او به دلیل این که قبلا پلیس بود و همچنین رفتار خوبش در زندان به عنوان جلاد رسمی انتخاب شده است. برای او کلبه‌ای در 500 متری زندان ساخته‌اند تا از دست دیگر مجرمین در امان باشد. تا این که یک روز کاری پرکار در زندگی‌‌اش پیش می‌آید و او قرار است گردن شش مرد محکوم به اعدام را بزند.

ویلیام سامرست موآم (William Somerset Maugham) یکی از پرکارترین داستان‌نویسان قرن بیستم بود و در زمان حیاتش میلیون‌ها نسخه از داستان‌های بلند و کوتاه و نمایشنامه‌های وی به زبان‌های مختلف ترجمه و به فروش رفت. از معروف‌ترین آثارش می‌توان “وفای زن و داستان‌های دیگر”، “لبه تیغ”، “لرزش برگ” و “حاصل عمر” را نام برد.

در قسمتی از کتاب صوتی مقام رسمی (An official position) می‌شنویم:

قیافه‌اش خشن بود، اما مگر می‌شود هیچ‌وقت از چیزی مطمئن بود. او خودش دیده بود که یک زندانبان؛ یک آدم درشت هیکل و قوی، موقع انجام اعدام غش کرده و مرده بود. نمی‌خواست که دستیارش در زمان نامناسب دچار حمله‌ی عصبی شود. لبخند دوستانه‌ای به او زد و با انگشت در بسته‌ای را که پشت آن گیوتین قرار داشت نشانش داد.
«این هم یه نوع کاره. می‌دونی، شش نفرند. وضع بدیه. هر چی زودتر تموم شه بهتره!‌»
«اوه، نگران نباش! بعدِ چیزایی که این‌جا دیده‌م، از هیچ چی نمی‌ترسم. منظورم اینه که برام فرقی با کندن سر مرغ نداره.»
لوئیس ریمایر قفل در را باز کرد و به داخل رفت. دستیارش هم بدنبالش وارد شد. در آن اتاق کوچک که بزرگتر از یک سلول نبود، به نظر می‌رسید که گیوتین همه‌ی فضا را گرفته است و شوم و شیطانی آن‌جا ایستاده است. لوئیس ریمایر صدای نفس‌ زدن آرامی‌ را شنید، رویش را برگرداند و دید که زندانبان با چشمانی وحشت زده به دستگاه زل زده است. رنگش از بیماری و تب و انگل، که همه‌ی محکومین به آن دچار بودند، زرد بود، اما حالا رنگش از شدت وحشت پریده بود. جلاد با خوشدلی خندید.

«چیزی رو به یادت می‌آره؟ تا حالا ندیده بودی؟»
«نه، هیچ‌وقت!»
لوئیس ریمایر از ته گلو خندید.

«اگه دیده بودی که حالا زنده نبودی تا بتونی قصه‌ش رو برا کسی تعریف بکنی. چطوری از زیرش در رفتی؟»
«داشتم از گرسنگی می‌مردم. بهشون التماس کردم یه چیزی بدند بخورم، اما به جاش سگ‌هاشونو ول کردن طرفم. من هم کشتم‌شون. به اعدام محکوم شدم، اما وکیلم رفت پاریس و از رئیس جمهور برام تخفیف گرفت.‌»
لوئیس ریمایر که رضایتش از برق چشم‌هایش پیدا بود، گفت: «نمی‌شه انکار کرد که زنده بودن از مردن بهتره» مطالعه بیشتر