ارز دیجیتال

ارز دیجیتال چیست؟

نوعی پول الکترونیکی است که به منظور امنیت بیشتر، حذف واسطه ها و ناشناس بودن طراحی شده است. این ارز به عنوان یک واحد پولی یا واسطه تبادل برپایه اینترنت تعریف می شود که ویژگی هایی مشابهی با پول فیزیکی دارد. با این حال تراکنش های انتقال سرمایه را به صورت آنلی و بدون مرز بین افراد صورت می دهد. پول‌های مجازی و ارز رمزی هر دو از نمونه‌های پول‌های دیجیتال هستند، اما برعکس این عبارت صحیح نیست. در واقع نمی‌توان پول دیجیتال را به این دو گروه محدود کرد.

در حقیقت ارزهایی هستند که با پروتکل‌های رمزگذاری‌شده طراحی می‌شوند و هدف‌شان کاهش تقلب و ممانعت از جعل و کلاه‌برداری ارزی است.

رز‌های دیجیتال، ارز‌هایی هستند که از رمزنگاری برای انتقال در اینترنت استفاده می‌کنند، رمزنگاری‌های ارز‌های دیجیتال غیرقابل هک و پیگیری هستند.

گسترش تازه ارز رمزی علاقه به استفاده مجدد از پول‌های دیجیتال را افزایش داده است. این امر با معرفی بیت‌کوین در سال ۲۰۰۹ همراه بود که آن را به بزرگ‌ترین و موردِ قبول‌ترین پول دیجیتال تبدیل کرد.
ابتدا رمزنگاری در جنگ جهانی دوم برای انتقال پیام و فرمان‌های نظامی مورد استفاده قرار گرفت. در عصر دیجیتال، ریاضیات و علوم کامپیوتر برای امنیت ارتباطات، اطلاعات و انتقال پول مورد استفاده قرارگرفته اند.
اولین ارز دیجیتال بیت کوین است که در سال ۲۰۰۹ ایجاد شد و اکنون پادشاه دنیای ارز‌های دیجیتال است. در چند سال گذشته ارز‌های دیجیتال زیادی معرفی و عرضه شده اند. در حال حاضر حدود ۹۰۰ ارز دیجیتال در بازار‌های جهانی تجارت می‌شود.

مهم‌ترین ویژگی ارز دیجیتال در غیرمتمرکز بودن آن است. یعنی هیچ نهاد، سازمان یا دولت خاصی، آن را تحت نظارت و کنترل خود ندارد.

در نتیجه، دیگر خبری از دخالت دولت‌ها در مدیریت و پیشبرد پروژه‌های موجود در شبکه بلاک‌چین نیست. شبکه بلاک چین، شبکه‌ای وسیع و گسترده است که ارزهای دیجیتالی در بستر آن تبادل می‌شوند.

استفاده از انواع ارز دیجیتال برای تراکنش‌های مالی مختلف از نقاط گوناگون دنیا مقدور است. برای انجام هرگونه تراکنش با ارز دیجیتالی در بستری گسترده نیاز به کلید‌های عمومی و خصوصی وجود دارد.

این کلیدها، امنیت فعالیت با رمزارزهای دیجیتالی را بالا می‌برند. در واقع، عملیات تراکنش با ارزهای دیجیتال به کمک فرایندهای رمزگذاری مسیر تراکنش انجام می‌شود.

در روش‌های قبلی که نسبت به تراکنش با ارزهای دیجیتال و بلاک‌چین، سنتی محسوب می‌شوند، مبلغ زیادی به عنوان کارمزد در جابجایی ارزها و معاملات از سوی موسسات مالی واسطه و بانک‌ها دریافت می‌شود. اما انجام فعالیت‌های گوناگون با انواع ارز دیجیتال دیگر چنین مشکلی ندارد. یعنی به ازای مبلغ بسیار اندکی از کارمزد، امکان تراکنش‌های مالی وجود دارد.

ارز دیجیتال، یک هافبک تخصصی

این روزها که اوضاع ارزهای دیجیتال مطلوب است و به عنوان پدیده‌ای نوظهور با کاربردهای فراوان از آنها یاد می‌شود، نیاز به شناخت و کسب آگاهی درباره‌شان بیش از هر زمانی است. بانک‌ها، موسسات مالی، دولت‌ها و سرمایه‌گذاران زودتر از باقی افراد، متوجه این ارزها شده‌اند. اینها علاوه بر اینکه به اهمیت و ظرفیت ارز دیجیتال پی برده‌اند، از حضور این بازیگر تازه‌وارد در بازار کمی احساس ترس و دل‌نگرانی هم پیدا کرده‌اند.

همان‌طور که گفته شد، تبادلات مالی و انجام تراکنش‌های مختلف با رمزارزهای دیجیتال بسیار کم‌هزینه‌تر از استفاده از روش‌های سنتی گذشته است. در نتیجه، بدیهی خواهد بود که موسسات مالی و بانک‌ها کمی احساس خطر کنند.

البته با وجود تمام حرف و حدیث‌هایی که درباره جانشینی انواع ارز دیجیتال با ارزهای حقیقی مطرح می‌شود، همچنان، همه چیز درباره این ارزها در حد حدس و گمان است و حتی دولت‌ها، مهندسان، کارشناسان و افراد خبره در دنیای اقتصاد، تجارت و بازارهای مختلف از اطلاعات کافی در این زمینه برخوردار نیستند.

یکی از دلایل عمده‌ این موضوع، تخصصی بودن بیش از حد ساز و کار انواع ارز ها است. در واقع، دانش دولت‌ها، کارشناسان و… بسیار کمتر از آن است که بتوانند این پدیده تازه را به خوبی تحلیل کنند.

ارز دیجیتال چگونه کار می‌کند؟

همان‌طور که عنوان شد، بیت‌کوین و ارزهای دیجیتال دیگر به عنوان اختراعی جانبی در حین کار کردن روی پروژه پول دیجیتالی به وجود آمدند. این پروژه به دنبال تولید روشی بود که طی آن در بسترهای دیجیتالی، امکان تبادل و تراکنش مالی مقدور شود اما این سیستم، سیستمی متمرکز بود.

در‌حالی‌که بیت‌کوین و انواع ارز دیجیتال در بستری کاملا غیرمتمرکز قابل‌استفاده هستند و این دستاوردی تصادفی است که در طی کار کردن روی تولید پول دیجیتالی به دنیا معرفی شد.

از مزایای سیستم و شبکه غیرمتمرکز می‌توان به این موضوع اشاره کرد که تمام تراکنش‌ها در بستر بلاک‌چین و شبکه‌ای که ارزهای دیجیتال در آن رد و بدل می‌شوند مانند یک دفتر کل حسابداری بسیار بزرگ است. در این دفتر کل بزرگ، تمام تراکنش‌هایی که از سوی کاربران صورت می‌گیرد، کاملا در شبکه ثبت می‌شود و همه از آن خبر دارند.

در این صورت، امکان ایجاد تغییر در اطلاعات ثبت‌شده در سیستم و دستکاری آنها وجود نخواهد داشت. هر تراکنش جدیدی که قرار است در سیستم به ثبت برسد باید مورد تایید تمام کاربرانی باشد که در شبکه بلاک چین و شبکه‌های مشابه آن با عنوان گره شناخته می‌شوند.

ارزهای دیجیتال چگونه تولید و استخراج می‌شوند؟

نواع ارزهای دیجیتال از طریق استخراج کردن از سوی کارشناسانی تولید می‌شوند که آنها را با روش‌هایی پیچیده و رایانه‌هایی مجهز، تولید یا به عبارت بهتر استخراج می‌کنند.

در مسیر استخراج ارز دیجیتال، چیزی به نام هَش وجود دارد. هَش، در واقع نوعی مکانیزم است که هر بلوک اطلاعاتی در شبکه بلاک چین را به بلوک قبلی خود مرتبط می‌کند.

استخراج‌کنندگان ارزهای دیجیتالی با تولید هر بلوک و اضافه کردن آن به بلاک‌چین، کار خود را پیش می‌برند. برای اینکه بتوان، ارزهای دیجیتال را استخراج کرد نیاز به رایانه‌های پیشرفته وجود دارد. ضمن اینکه این فرایند، برق بسیار زیادی هم مصرف می‌کند.

مصرف برق زیادی که در حین استخراج ارزهای دیجیتال به کار گرفته می‌شود، باعث شده تا دلمشغولی بزرگی برای ماینرها یا همان استخراج‌کنندگان پول دیجیتال به وجود آید. برخی از دولت‌ها هم معتقدند که این حجم از الکتریسیته برای هر کشوری، هزینه زیادی به همراه خواهد داشت.

طی ۷ مرحله فرآیند استخراج ارز دیجیتال انجام می شود

مرحله اول:

یک کاربر از طریق کریپتوکارنسی‌های موجود در کیف پول خود تراکنشی را انجام می‌دهد و سعی می‌کند تا ارز دیجیتال یا توکن مدنظر خود را به شخص دیگری ارسال کند.

مرحله دوم:

این تراکنش از طریق برنامه‌ کیف پول پخش می‌شود و در آن لحظه منتظر می‌ماند تا توسط یک ماینر، روی این بلاک چین انتخاب شود. تا زمانی که ماینری آن را انتخاب نکرده است، این تراکنش در «استخر تراکنش‌های تأیید نشده» معلق می‌ماند.

این استخر، مجموعه‌ای از معاملات تأیید نشده در شبکه است که در انتظار پردازش هستند. معاملات تأیید نشده، معمولاً در یک استخر بزرگ جمع‌آوری نمی‌شوند، بلکه بیشتر آن‌ها در استخرهای طبقه بندی شده‌ کوچک قرار می‌گیرند.

مرحله سوم:

ماینرهای موجود در شبکه – که گاهی به آن‌ها نود نیز گفته می‌شود – تراکنش‌ها را از این استخرها انتخاب کرده و آن‌ها را به شکل یک «بلاک» درمی‌آورند. یک بلاک در اصل شامل مجموعه‌ای از تراکنش‌ها – که در این لحظه شامل تراکنش‌های تأیید نشده است – به‌علاوه‌ی برخی اطلاعات اضافی دیگر مانند امضای دیجیتال، زمان‌سنج و غیره می‌شود.

هر ماینر، بلاک تراکنش‌های خود را ایجاد می‌کند و چندین ماینر می‌توانند تراکنش مشابهی را انتخاب کنند که در بلاک آن‌ها گنجانده شود.

برای مثال: دو ماینر A و ماینر B را در نظر بگیرید، هر دو ماینر A و B می‌توانند تصمیم بگیرند که تراکنش X را در بلاک خود بگنجانند. هر بلاک چین، حداکثر اندازه‌ بلاک خاص خود را دارد. در بلاک چین بیت کوین، حداکثر اندازه بلاک، ۱ مگابایت داده است. ماینرها قبل از افزودن تراکنش به بلاکشان، باید بررسی کنند که آیا این تراکنش – با توجه به تاریخچه‌ی بلاک چین – برای اجرا واجد شرایط است یا خیر.

اگر تراز کیف پول فرستنده‌ ارز، با توجه به سوابق موجود در بلاک چین، از بودجه کافی برخوردار باشد، تراکنش معتبر تلقی می‌شود و می‌توان آن را به بلاک اضافه کرد. ماینرها معمولاً تراکنشی را در الویت قرار می‌دهند که هزینه‌ی تراکنش بالایی داشته باشد، زیرا در این صورت پاداش بالاتری را برای آن‌ها فراهم می‌کند.

مرحله چهارم:

ماینرها با انتخاب تراکنش‌ها و افزودن آن‌ها به بلاک خود، بلاکی از تراکنش‌ها را ایجاد می‌کنند. آنها در بلاک چین برای اضافه کردن این بلاک از تراکنش‌ها به یک امضا نیاز دارند. این امضا که به آن اثبات کار یا «proof of work» نیز گفته می‌شود با حل یک مسئله‌ بسیار پیچیده‌ ریاضی ساخته شده و برای هر بلاک از تراکنش‌ها منحصر به فرد است. هر بلاک یک مسئله‌ ریاضی متفاوت دارد.

بنابراین هر ماینر روی یک مسئله متفاوت و مختص به بلاک خود، کار خواهد کرد. حل کردن هرکدام از این مسائل به اندازه‌ای دشوار است که برای حل آن باید از قدرت محاسباتی بالا و برق بسیار زیادی استفاده شود. این همان فرایندی است که به آن ماینینگ می‌گویند.

مرحله پنجم:

ماینری که بتواند اولین امضای واجد شرایط را برای بلاک خود پیدا کند، این بلاک و امضای آن را برای سایر ماینرها منتشر خواهد کرد.

مرحله شیشم:

اکنون باید سایر ماینرها صحت امضا را با استفاده از داده‌های بلاک پخش شده، تأیید کنند و بررسی نمایند که آیا هش خروجی با امضای موجود مطابقت دارد یا خیر. اگر تطابق داشته باشد، سایر ماینرها اعتبار آن را تأیید می‌کنند و درنتیجه این بلاک می‌تواند به بلاک چین اضافه شود.

در واقع، ماینرها به اجماعی می‌رسند که همگی با یکدیگر توافق نظر دارند، ازاین‌رو به آن «الگوریتم اجماع» می‌گویند. در حقیقت امضا، اثبات کار ‌صورت گرفته و قدرت محاسباتی استفاده شده است. اکنون این بلاک می‌تواند به بلاک چین اضافه شده و به تمام نودهای دیگر در شبکه فرستاده شود.

نودهای دیگر نیز این بلاک را می‌پذیرند و تا زمانی که تراکنش‌های موجود در بلاک به‌درستی با ترازهای کیف پول فعلی – تاریخچه‌ی تراکنش – در آن مقطع زمانی مطابقت داشته باشند، آن را در داده‌های تراکنش خود ذخیره می‌کنند.

مرحله هفتم:

بعدازاینکه یک بلاک به زنجیره اضافه شد، هر بلاک دیگری که پس‌ازآن اضافه می‌شود، «تأییدیه» برای آن بلاک به‌حساب می‌آید.

به عنوان مثال، اگر تراکنش شما در بلاک ۵۰۲ ثبت شده باشد و بلاک چین دارای ۵۰۷ بلاک باشد، به این معناست که تراکنشتان ۵ تائیدیه – ۵۰۲ تا ۵۰۷ – دارد.

دلیل اینکه به آن تأییدیه گفته می‌شود این است که هر بار که بلاک دیگری پس‌ازآن افزوده شود، بلاک چین مجددا در خصوص تاریخچه تراکنش – ازجمله تراکنش و بلاک شما – به‌طور کامل به اجماع می‌رسد.

درنتیجه می‌توانید بگویید تراکنش شما ۵ بار توسط بلاک چین تأیید شده است. این درواقع همان چیزی است که سایت «Etherscan» هنگام نشان دادن جزئیات تراکنشتان، به آن اشاره می‌کند.

هرچه تراکنش شما تأییدیه بیشتری بگیرد، یعنی هرچه یک بلاک عمیق‌تر در زنجیره جای گرفته باشد، تغییر آن برای هکرها بسیار سخت‌تر خواهد بود. پس از اینکه یک بلاک جدید به بلاک چین اضافه شد، تمام ماینرها باید مجددا از مرحله سوم شروع کنند و یک بلاک جدید از تراکنش‌ها را تشکیل دهند.

انواع ارز دیجیتال

ارزهای دیجیتال از تنوع زیادی برخوردار هستند. بیشتر آنها کارکرد و ویژگی‌های مشابهی دارند. معروف‌ترین آنها بیت کوین است. اما موارد و گزینه‌های مشهور دیگری هم در دنیای ارزهای دیجیتال وجود دارد که از آنها می‌توان به ترون (Tron)، ریپل (Ripple)، اتریوم (Ethereum)، لایت کوین (Litecoin)، استلار (Stellar) و مونِرو (Monero) اشاره کرد.

این ارزهای دیجیتالی، مشهورتر از گزینه‌های دیگر بازار هستند و به نوعی رهبران بازار ارزهای دیجیتال به شمار می‌روند. شاید برای‌تان این سوال به وجود آمده باشد که وضعیت ارز دیجیتال در ایران به چه ترتیب است؟

در ایران هم مانند سایر نقاط دنیا، ارزهای دیجیتال مورد بررسی افراد خبره‌ای مانند مهندسان، سرمایه‌گذاران و از همه مهم‌تر دولت قرار گرفته‌اند. البته فعلا به شکل رسمی و قانونی، خبری درباره استفاده و کاربرد این ارزها مطرح نشده است.

اخباری درباره اینکه دولت، به زودی، ارز دیجیتال مخصوص به خود را راهی بازار می‌کند هم در میان اخبار منتشر شده بود اما اینکه چنین قضیه‌ای تا چه اندازه جدی باشد، چندان مشخص نیست. در هر حال، نخبگان و کارشناسان زیادی در ایران هم در حال بررسی ارزهای دیجیتال و کارکردهای آن هستند.

بیت کوین (Bitcoin)

بیت کوین نوعی ارز دیجیتال است که با رسیدن قیمتش به ۱۳ هزار دلار در اوایل سال ۲۰۱۸، به شهرت و شکوفایی زیادی رسید.

بیت کوین، ترکیبی بود از خلاقیت، پشت سر گذاشتن موانع قانونی و کنار زدن واسطه‌ها در امور مالی و بانکی مختلف که تراکنش‌های مالی را در سطحی بین‌المللی مقدور می‌ساخت. به همین خاطر در مدت کوتاه ظهورش توانست توجه زیادی را به سمت خود جلب کند.

ترون (Tron)

رز دیجیتال ترون با نشانه اختصاری TRX، ارز داخلی بلاک چین ترون است. این ارز دیجیتال یک پلتفرم غیرمتمرکز مبتنی بر بلاک چین است که هدف آن ایجاد یک شبکه جهانی اشتراک‌گذاری مطالب رایگان در حوزه سرگرمی است.

به عبارت ساده، ترون از تکنولوژی بلاک چین به عنوان بستری برای توسعه بازار جهانی استفاده می‌کند که این شامل دنیای سرگرمی، رسانه و انواع محتواست.

این بدان معناست که سازمان‌های مرکزی فعلی اینترنت (که واسطه‌ای برای سازندگان نیز به حساب می‌آیند) از این حلقه خارج می‌شوند.

این ویژگی، به سازندگان محتوا این امکان را می‌دهد تا مستقیما با کاربران در ارتباط باشند و سود کار خود را از آن‌ها دریافت کنند. ارز دیجیتال رسمی ترون، ترونیکس نام دارد.

ریپل (Ripple)

پلتفرم ریپل یک پروتکل به‌صورت متن‌باز است که به‌منظور انجام تراکنش‌های سریع و ارزان طراحی شده است. ریپل به‌جای استفاده از سیستم ماینینگ بلاک چین، از یک مکانیزم اجماع از طریق گروهی از سرورها برای تأیید معاملات اش استفاده می‌کند.

تراکنش‌های ripple در عرض چند ثانیه تأیید می‌شوند و هزینه‌ی بسیار کمی دارند. ریپل قطعاً قصد دارد تا بر تمام معاملات بین‌المللی در سراسر جهان تسلط داشته باشد.

این پلتفرم نه‌تنها ارز دیجیتال مخصوص به خود یعنی همان ریپل (XRP) را دارد بلکه به همه‌ی افراد این امکان را می‌دهد تا از طریق این پلتفرم، ارز دیجیتال خود را در RippleNet ایجاد کنند.

اتریوم (Ethereum)

اتریوم نسل دوم ارزهای دیجیتال است. این ارز تازه نفس، با هدف هوشمندسازی فرایندها و ایجاد فضایی برای اجرای برنامه‌های غیر متمرکز و خودکار ایجاد شد. اتریوم در تاریخ ۳۰ جولای ۲۰۱۵ و به سرپرستی جوان ۲۳ ساله روسی، «ویتالیک بوترین» پا به عرصه ارزهای دیجیتال گذاشت.

لایت کوین (Lightcoin)

لایت کوین یکی از قدیمی‌ترین ارزهای دیجیتال موجود در بازار کریپتوکارنسی‌ها است و توسط چارلی لی (Charlie Lee) در ماه اکتبر سال ۲۰۱۱ راه‌اندازی شد.

یکی از اهداف اصلی لایت کوین کاهش زمان تائیدیه هر بلاک از ۱۰ دقیقه به ۲٫۵ دقیقه بود، که درنتیجه آن بتوان تراکنش‌های بیشتری را تأیید کرد.

در حال حاضر، روزانه ۱۴،۴۰۰ لایت‌کوین استخراج می‌شود که این حداکثر مقدار ممکن است.

استلار (stellar)

ارز دیجیتال استلار یکی دیگر از انواع رمز ارزها است که باید حتماً آن را نیز بشناسید. استلار یک شبکه‌ همتا به همتاست که همانند بیت کوین، غیرمتمرکز است.

استلار نیز مانند سایر ارزهای دیجیتال، از تکنولوژی بلاک چین استفاده می‌کند. در این شبکه‌ی غیرمتمرکز، هیچ نهادی مرکزی و تصمیم گیرنده‌ای وجود ندارد.

تمام جزئیات تراکنش‌ها در استلار، بر روی بلاک چین آن به‌عنوان یک دفترکل عمومی ذخیره می‌شوند و هر کسی قادر است این دفتر کل و جزئیات تراکنش‌ها را مشاهده کند.

تزوس (Tezos)

خود را به عنوان اولین پلتفرم خوداصلاحگر بین ارزهای دیجیتال معرفی کرده است. پلتفرم قراردادهای هوشمند تزوس مشابه اتریوم است و امکان ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز را می‌دهد، با این تفاوت که از الگوریتم اجماع اثبات سهام استفاده می‌کند. شرکت‌کنندگان در بلاک چین تزوس یا همان سهام‌داران، می‌توانند بر روی تغییراتی که می‌خواهند رای دهند تا درباره طرح‌های پیشنهادی یک توافق جمعی در شبکه حاصل شود.

تزوس در سایت خود ویژگی‌های اساسی زیر را برای توصیف پلتفرمش به کار برده است:

خود اصلاحگر (Self-Amendment): ویژگی خود اصلاحی به تزوس این امکان را می‌دهد تا بدون نیاز به فورک یا جدا شدن زنجیره‌ها به دو بلاک چین متفاوت، بروزرسانی‌های خود را اعمال کند. این مورد از این جهت حائز اهمیت است که می‌تواند جلوی چند قسمت شدن جامعه، تغییر انگیزه‌های سهام‌داران و مختل شدن شبکه در طول زمان را بگیرد. به خاطر ویژگی خود اصلاحی تزوس هزینه‌های اجرای بروزرسانی در پروتکل و پیاده‌سازی نوآوری‌ها در آینده کاهش می‌یابد.

مدیریت درون زنجیره‌ای (On-Chain Governance): در تزوس تمامی سهامداران می‌توانند در مدیریت پروتکل دخیل باشند. چرخه انتخاباتی برای سهامداران یک فرایند سازمان‌یافته است تا درباره طرح‌های پیشنهادی توافق جمعی حاصل شود. با ترکیب ساز و کار مدیریت درون زنجیره‌‌ای با پروتکل خود اصلاحگر، امکان تغییر نحوه فرایند رای‌گیری در آینده با کشف مکانیزم‌های بهتر مدیریت، نیز وجود خواهد داشت.

نوآوری غیرمتمرکز (Decentralized Innovation): اصلاحات پیشنهاد شده که پذیرفته می‌شوند، می‌تواند شامل پرداخت کردن به گروه‌ها یا افرادی باشد که قصد بهبود پروتکل را دارند. این نوع ساز و کار تامین مالی نگهداری از شبکه را به صورت غیرمتمرکز ممکن می‌سازد. ایجاد یک اکوسیستم از توسعه‌دهندگان فعال و متنوع که برای مشارکت در پروتکل انگیزه اقتصادی دارند، روند توسعه و پذیرش تزوس را بهبود خواهد بخشید.

قراردادهای هوشمند و بررسی رسمی (Smart Contracts & Formal Verification): پلتفرم تزوس قابلیت ایجاد قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکزی را که امکان دستکاری و مختل کردن آن توسط اشخاص ثالث وجود ندارد را به کاربران می‌دهد. علاوه بر این تزوس به فرایند بررسی رسمی قراردادهای هوشمند را که تکنیکی برای بهبود امنیت آن‌هاست، کمک می‌کند. این تکنیک در صورت استفاده صحیح از باگ‌های هزینه‌بر و جنجال آفرین در آینده جلوگیری می‌کند.

اثبات سهام (Proof-of-Stake): مشارکت‌کنندگان (نودها) در شبکه‌های همتا به همتای غیرمتمرکز منابع محاسباتی لازم برای بقا و ادامه حیات شبکه را فراهم می‌کنند. بر خلاف دیگر ارزهای دیجیتال مبتنی بر اثبات سهام، در تزوس هر سهامداری می‌تواند در فرایند اجماع شرکت کند و به دلیل مشارکت در تامین امنیت و پایداری شبکه، از سوی آن جایزه بگیرد. موانع ورود در ساز و کار تزوس کمتر از بقیه و هزینه‌های آن نیز در مقایسه با سایرین اندک است.

نمایندگی (Delegation): یک سپرده امن لازمه‌ی مشارکت در فرایند اثبات سهام است. همانطور که اثبات سهام بر روی درستکار بودن اکثریت افراد شبکه استوار است، امنیت تزوس نیز با پروتکل انگیزه بخش آن از طریق مجازات افراد متقلب و پاداش دادن به افراد راستگو در شبکه تحقق می‌یابد. کاربرانی که نمی‌خواهند مستقیماً در پروتکل اجماع شرکت کنند، قادر به انتخاب نماینده و سپردن حقوق خود به آن‌ها هستند.

مونرو(monero)

ونرو یک ارز دیجیتال امن، خصوصی و پیگیر گریز است و از رمزنگاری مخصوصی برای اطمینان یافتن از اینکه تمامی تراکنش‌هایش غیر قابل رهگیری و پیگیر گریز باقی می‌ماند، استفاده می‌کند. در جهانی با شفافیت روزافزون، دلیل به وجود آمدن ارز دیجیتالی مانند مونرو و علاقه به آن را می‌توان درک کرد.

مونرو از الگوریتم اجماع اثبات کار استفاده می‌کند. این بدین معناست که مونرو نیز مانند بیت کوین یک ارز دیجیتال قابل استخراج است.

اولویت مونرو و جامعه آن بر ۳ ارزش کلیدی استوار است. در سایت مونرو این ویژگی‌ها به صورت زیر تعریف شده است:

امنیت: کاربران باید برای انجام تراکنش‌هایشان بدون اینکه با هرگونه خطا یا حمله‌ای مواجه شوند، قادر به اعتماد کردن باشند.

حریم شخصی: مونرو به حریم شخصی اهمیت زیادی می‌دهد. مونرو باید کاربرانش را در دادگاه‌های قضایی و در پرونده‌های بدتر حتی از مجازات مرگ نجات دهد !

تمرکززدایی: مونرو به بالاترین سطح از غیرمتمرکزسازی معتقد است.

الگوراند (Algorand)

یک بلاک چین با عملکرد بالا است و بر اساس نسل سوم فناوری است که پروتکل گواه اثبات سهام را به همراه عملکرد های شبه تصادفی پیاده سازی می کند. بسیاری این پروژه را نسل سوم بلاک چین می نامند؛ زیرا قادر به حل مشکل معروف مقیاس پذیری است که مدت هاست بیت کوین را آزار می دهد. این پروژه در ضمن حل این مشکل، عدم تمرکز و امنیت خود را نیز حفظ می کند.

الگوراند توسط سیلویو میکالی (Silvio Micali) بنیان گذاری شده که فرد معتبری است و از این منظر در میان دیگر بلاک چین ها اعتبار دارد. عملکرد، امنیت و شفافیت این شبکه غیر متمرکز از بهترین ویژگی های آن هستند. توان تراکنش الگوراند با سیستم های پرداخت سنتی رقابت می کند.

ارز دیجیتال الگورند چند مزیتی مهمی نسبت به رقیبان خود دارد که این مزیت ها شامل:

الگوراند از پروتکل مبتنی بر اجماع Byzantine استفاده می کند.
تراکنش های الگوراند در کمتر از ۵ ثانیه تایید می شوند و پول انتقال داده شده فورا موجود خواهد بود.
الگوراند کاملا غیر متمرکز است و هر تصمیمی بر اساس اجماع اکثریت صورت می گیرد.
الگوراند یک نود را به صورت تصادفی انتخاب می کند و این افرادی که به صورت تصادفی انتخاب شده اند، در مورد بلاک جدید رای می دهند. این روش بسیار سریع، ایمن و بدون نیاز به اعتماد است که بسیار نیز مقیاس پذیر است و احتیاجی به ماینر ندارد.
توزیع توکن آن روشی منحصر به فرد و به سبک حراج های هلندی است.

بایننس کوین(BNB)

با نام اختصاری BNB، توسط بزرگ‌ترین صرافی ارزهای دیجیتال یعنی بایننس (Binance) عرضه شده است. این کوین برای کاربران بایننس مزایایی مانند کم کردن کارمزد معاملات، افزایش شانس دریافت توکن‌های IEO و کاربردهای دیگری دارد که با گسترش فعالیت‌های بایننس در آینده خود را نشان خواهد داد. در این مقاله به بررسی ارز دیجیتال بایننس کوین پرداخته و چگونگی کار کردن آن را به همراه تاریخچه مختصری از صرافی شرح می‌دهیم.

پلتفرم لانچ‌پد به عنوان بستری برای برگزاری عرضه اولیه صرافی تاکنون سرمایه‌پذیری جمعی را برای چند پروژه مختلف انجام داده است. کاربران با داشتن توکن‌های BNB بلیط‌هایی را دریافت می‌کنند که با آن‌ها شانس خود را برای دریافت توکن پروژه‌ها افزایش می‌دهند.

همچنین بایننس یک برنامه‌ی رفرال بسیار بزرگ دارد؛ به این طریق که هر کاربر با لینک بازاریابی دیگری ثبت‌نام کند ۲۰ درصد از کمیسیون کاربر به فرد رفرال دهنده تعلق می‌گیرد.

استفاده از توکن بایننس برای تخفیف ترید‌ها در صرافی بایننس سال اول ۵۰ درصد، سال دوم ۲۵ درصد، سال سوم ۱۲.۵ درصد، سال چهارم ۶.۲۵ و درنهایت در سال پنجم به بعد این تخفیف دیگر وجود ندارد.

علاوه بر این ۳۱ مورد کاربرد دیگر در سایت بایننس برای توکن BNB لیست شده که بیشتر آن‌ها استفاده از توکن بایننس در پلتفرم‌های شرکای خود است. این همکاری به صورت متقابل بوده و ارزهای دیجیتال پروژه‌های مختلف نیز در بایننس برای خریدوفروش قرار گرفته است.

در راه ساخت شرکت یک میلیارد دلاری

بایننس مسیر طولانی خود را در مدت کوتاهی طی کرده است که این موفقیت را مدیون تجربیات و زحمات چانگ‌پنگ ژائو است.

این صرافی به حدی سرعت رشد بالایی داشت که شرکت سرمایه‌گذاری ریسک پذیر سکویا کپیتال که در پروژه‌هایی نظیر اپل، گوگل، اوراکل، پی‌پل و … سرمایه‌گذاری کرده بود نیز با آن به دشمنی برخاست. شرکت سکویا برای سرمایه‌گذاری در بایننس وارد مذاکره شد اما به دلیل اینکه ارزش صرافی بالا برآورد شده بود، نتیجه‌ای در برنداشت.

انجین کوین (Enjin)

یک پلتفرم ارز دیجیتال و blockchain است که برای صنعت بازی‌های ویدیویی طراحی شده است. این پلتفرم در بلاک چین اتریوم توسط Enjin ساخته شده است. شرکت انجین به بیش از 20 میلیون گیمر کمک می‌کند تا به ایجاد انجمن‌ها و اجتماعات پیرامون بازی‌های مورد علاقه خود بپردازند. انجین کوین (Enjin) این بستر موجود را به موتور توسعه بازی‌های ویدیویی blockchain نیز گسترش می‌دهد.

شرکت Enjin در سنگاپور مستقر است و با سامسونگ در سال 2019 همکاری داشته است و فناوری خود را در مدل‌های Galaxy S10 کره جنوبی ادغام کرده است.

بازی‌های ویدئویی به یک صنعت گسترده تبدیل شده است. طبق اعلام انجمن نرم افزار سرگرمی (ESA) 75٪ از مردم آمریکا حداقل یک گیمر حرفه‌ای در خانه خود دارند و 65٪ از بزرگسالان آمریکایی بازی‌های ویدئویی انجام می‌دهند.

بیایید معرفی پلتفرم انجین کوین را با توکن اختصاصی آن یعنی ERC-20 آغاز کنیم.

درباره‌ی توکن ENJ

Enjin یک انجمن بازی‌های ویدیویی و بستریست که امکان توسعه و تبادل کالاهای دیجیتال را فراهم می‌کند. هدف این انجمن به طور گسترده، صنعت بازی‌های ویدیویی غیر متمرکز بوده و توانسته است مشارکت‌های زیادی داشته باشد با بنیانگذارانی که در مورد ادعای خود برای مشارکت در صنعت بازی‌های ویدیویی بسیار جدی هستند.

آیا می‌دانید چرا انجمن انجین کوین (Enjin) توانست است تا این حد موفق عمل کند؟ موفقیت این شرکت به عوامل مهم زیر وابسته است:

Enjin یک بازار با سابقه است که با ارز دیجیتال ادغام شده است و عملکردهای بلاک چین را در جوامع موجود با بیش از 20 میلیون گیمر در سراسر جهان نیز ادغام نموده است.
توکن ENJ یک توکن ERC-20 است که به طور گسترده از مبادله از طریق صرافی و کیف پول پشتیبانی می‌کند. Enjin همچنین از قراردادهای هوشمند ERC-1155 پشتیبانی می‌کند.
شرکای شرکت انجین کوین (Enjin) شامل سامسونگ، یونیتی ، گیمرهای رایانه شخصی و چند eSportsbrands هستند. این امر به آن‌ها کمک کرد تا ده‌ها توسعه دهنده‌ی بازی با نسخه‌های مبتنی بر blockchain را به خود جذب کنند.

بلاک استک (Blockstack)

یک شرکت ارائه دهنده مرورگر مبتنی بر بلاک چین است . در مرورگری که Blockstack ارائه می دهد، واسطه ها از اینترنت حذف می شوند و یک ارتباط همتا به همتا در سراسر اینترنت برقرار می شود. در این مرورگر پسورد ها حذف می شوند و مردم می توانند بدون پسورد و فقط با یک نام کاربری به حساب کاربری خود در تمام سایت های اینترنتی متصل شوند. این مرورگر به زودی عرضه خواهد شد

سرنوشت ارز دیجیتال، سیاه یا سفید؟

ارزهای دیجیتالی به شدت در حال گسترش هستند. حدود ۱۰ سال از ظهور آنها در دنیا می‌گذرد و در این مدت کوتاه به اندازه کافی جنجال و خبر آفریده‌اند. در سال ۲۰۱۸، ارزهای دیجیتالی، وضعیت چندان مطلوبی را پشت سر نگذاشتند و علیرغم پیش‌بینی‌ها، ارزش‌شان به اندازه‌ای تغییر نکرد که پیش‌بینی می‌شد.

اما در سال ۲۰۱۹، همه چیز با تغییرات مثبتی رو به رو شد. تغییراتی که تمام ذی‌نفعان در بازار ارزهای دیجیتال را به آینده درخشان آنها امیدوار کرده است.

واقعیت این است که ساز و کار و بستری که ارزهای دیجیتال در آن فعالیت می‌کنند از ظرفیت بسیار زیادی برای رشد و فعالیت در صنایع و عرصه‌های مختلف برخوردار است.

در نتیجه به نظر می‌رسد که در آینده‌ای نزدیک، بیشتر و بیشتر از رمزارزها خواهیم شنید.

دانش سرمایه آرکا

18 آذر 1399